در واقع چنین مشکل بزرگی که آسانسورهای اولیه فقط در محموله محدود بودند. مردم هرگز استفاده از آنها را به خطر نمی اندازند.

یعنی تا زمانی که یک جوان به نام الیشا اوتیس (بله ، آن اوتیس) آمد و یک وسیله ایمنی اختراع کرد. این یک مفهوم ساده بود: وزن ناشی از کابین یک فنر را در جای خود نگه می داشت ، که در صورت شکستن کابل پرواز می کند و بنابراین دو ترمز فلزی آزاد می کند.
کابل به رنگ سبز ، ترمزها به رنگ قرمز.

تقریباً هر سیستم ایمنی از این زمان مبتنی بر این هسته است آسانسور ایمن اصل امروز اگر یک کابل خراب می شد ، سرنشینان هنگام افتادن روی کابین ، کمی صدای انفجار را می شنیدند ، اما همین. یا کابلهای دیگر شل می شوند (هر بالابر تجاری اکنون باید سه عدد داشته باشد) ، یا سیستم ترمز اضطراری شروع می شود.

همانطور که گفته شد ، راهی وجود دارد که کابل هرگز ، هرگز شکسته نشود.

حتی یک میلیون سال بعد و حتی زمانی که آسانسور به فراموشی تبدیل شده است ، شما بهترین شرکت آسانسور در این بالابر یک کابل خراب پیدا نخواهید کرد. من به شما قول می دهم. آن نوار سیاه وسط؟ این یک پیچ فلزی غول پیکر است.

شرکت های آسانسور سکویی یا کابینی را به آن متصل می کنند و با کمک مهره ، مسافران فقط پیچ بالا و پایین می شوند. این یک سواری فوق العاده روان است.

اما بهترین قسمت؟