آسانسور ، همچنین به عنوان آسانسور ، آسانسور عمودی شناخته می شود [توجه 1]. معمولاً در هنگ کنگ ، سنگاپور و مالزی با نام "䢂" (به انگلیسی آسانسور ترجمه می شود) ، وسیله ای برای حمل و نقل عابر پیاده یا کالا به صورت عمودی است. طبق آمار ، در سال 2002 ، تعداد کل آسانسورها در جهان بیش از 6 میلیون دستگاه آسانسور است ، و آن را به پرکاربردترین وسیله حمل و نقل عمودی تبدیل می کند.

آسانسور عمودی دارای یک اتومبیل است که بین در حرکت می کند بهترین شرکت آسانسور حداقل دو ستون از ریل های صلب که عمود باشند یا زاویه شیب آنها کمتر از 15 درجه باشد. ابعاد و ساختار این خودرو به گونه ای است که به مسافران امکان دسترسی یا بارگیری کالا را می دهد. معمولاً استفاده از آسانسور به عنوان یک اصطلاح عمومی برای وسایل نقلیه حمل و نقل عمودی در ساختمان ها ، صرف نظر از روش رانندگی ، معمول است. با توجه به سرعت ، می توان آن را به آسانسور با سرعت کم (کمتر از 4 متر در ثانیه) ، آسانسور سریع (4-12 متر در ثانیه) و آسانسور با سرعت بالا (12 متر در ثانیه یا بیشتر) تقسیم کرد.
در چین باستان و کشورهای اروپایی مردم و کالاها به صورت عمودی با ابزارهایی مانند خلط حمل می شدند. آسانسورهای مدرن محصول اختراع موتور بخار قرن نوزدهم بودند. در سال 1845 ، اولین آسانسور هیدرولیکی متولد شد و مایعی که در آن زمان استفاده می شد آب بود. در سال 1853 ، الیشا اوتیس آمریکایی یک دستگاه ایمنی اتوماتیک اختراع کرد ، که ایمنی آسانسور کششی کابل فولادی را بسیار بهبود بخشید. در 23 مارس 1857 ، یک فروشگاه پنج طبقه در نیویورک ، ایالات متحده آمریکا ، اولین آسانسور مسافربری را با استفاده از دستگاه ایمنی اوتیس نصب کرد. از آن زمان به بعد ، استفاده از آسانسور با سرعت بالایی پذیرفته و توسعه یافته است. آسانسور اصلی توسط یک موتور بخار به حرکت در می آمد ، بنابراین ساختمانی که باید نصب شود باید مجهز به اتاق شوفاژ باشد. در سال 1880 ، زیمنس آلمانی آسانسوری را که از برق استفاده می کند اختراع کرد و "آسانسور" واقعی به طور رسمی ظاهر شد. 33