بسیاری از ویلاها و صاحبان خانه های لوکس فکر می کنند که حفر گودال برای نصب آسانسور خانه بسیار مشکل است. اگر گرمایش از کف در زیر زمین مدفون شود و کانال آب دوباره در حال حفر باشد، غیر واقعی است. با این حال، انتخاب آسانسور خانگی بدون گودال پایین از ترس ناامن بودن بسیار پیچیده است.
به طور کلی خروجی درب آسانسور آسانسورهای خانگی پس از تزئین باید با سطح زمین صاف باشد تا هنگام ورود و خروج آسانسور به آسانسور دچار سانحه نشود. خود صفحه زیرین خودرو ضخامت خاصی دارد. زمین هم همینطور است، خود کف کابین بعد از تزئین باید از سطح زمین پایین تر باشد، بنابراین باید مقدار مشخصی از فضای زیر را اشغال کند، به این معنی که آسانسور واقعی خانه بدون گودال وجود ندارد.
اما از آنجایی که بیشتر تزئینات به کاشی کف یا حتی گرمایش کف نیاز دارند تا زمین ناهموار اصلی را بالا ببرند، تا زمانی که آسانسور بدون کاشی کف و گرمایش از کف نصب شود، به طور طبیعی یک گودال 50-100 متر مربع در محل نصب آسانسور تشکیل می شود. گودال از ضخامت کاشی های کف و گرمایش کف کمتر است، بنابراین نیازی به حفر گودال نیست. بنابراین، به جای اینکه واقعاً به یک گودال نیاز داشته باشد، به آن آسانسور خانگی بدون ته گود می گویند.
گودال علاوه بر پنهان کردن کف کابین، باید الزامات فنی ایمنی آسانسور خانه مربوطه را نیز برآورده کند. یکی دستگاه محدود است، اما بافر، که پیکربندی بسیار مهمی برای ایمنی آسانسور خانه است.
آسانسورهای خانگی بدون گودال را می توان به آسانسورهای پیچی و آسانسور دروازه ای کششی تقسیم کرد. به طور معمول در خانه ها از آسانسورهای پیچی استفاده می شود. در هنگام نصب این نوع آسانسور بدون جداسازی کف آن می توان مستقیماً روی سطح کاشی های کف نصب کرد و به سازه خانه آسیبی وارد نمی کند و فونداسیون را تحت تأثیر قرار نمی دهد.